Erg lang geleden lijkt het niet dat we in een vliegtuig stapten met enkele koffers, zin voor het onbekende en - niet onbelangrijk - elkaar. Sindsdien zijn er vijf maanden voorbij gegaan, leefden we in een volledig andere wereld en hebben we meer gereisd dan ooit voordien. In tegenstelling tot de Belgische politici – die sinds ons vertrek voornamelijk naar hun navel (en elkaar) staarden, zonder enig resultaat – hebben wij wel degelijk een boeiende, interessante en leuke tijd gehad.
Maar wanneer gevraagd “Hoe is dat nu, in India wonen?”, is het antwoord meestal: “Anders”, “Niet eenvoudig” of “Interessant”. Uit deze antwoorden spreekt, toegegeven, geen volledig positieve houding t.o.v. ons verblijf hier. Toch hebben we een geweldige tijd gehad, en geloof ik dat niet iedere ervaring “Fantastisch”, “Aangenaam” of “Leuk” moet zijn om ze relevant te maken in iemands leven. Integendeel. Vermoedelijk zal het leven in een moeilijke situatie in zekere zin meer waardevol blijken dan wanneer alles even uitdagend is als een wandeling in het park
Maar, waar zit dan juist die uitdaging? Wel, een beetje overal. Het verschil tussen de manier van leven in Europa en India, is groot. Sta me toe hieronder enkele voorbeelden te geven. Waarschijnlijk zijn dit voor een deel stereotyperingen, waarvoor excuses, maar het helpt om een gevoel te schetsen.
Wanneer een Indiër zegt dat iets “binnen 5 minuten” wordt gedaan, bedoelt hij minstens een half uur. Wanneer diezelfde Indiër zegt dat het morgen wordt gedaan, kan je maar beter op zoek gaan naar een alternatief want de kans is bijzonder klein dat hij effectief doet wat je vraagt.
In een rij staan kennen Indiërs niet. Van kleins af leren ze op een bus te springen, zonder rekening te houden met anderen rondom hen. Heel onbeleefd voor ons dat iemand een volledige rij voorbijsteekt in de winkel of luchthaven, heel normaal voor de mensen hier. En dan zwijg ik nog over het HELSE verkeer, waar toeteren de normaalste zaak van de wereld is en geen rekening wordt gehouden met - letterlijk - enige verkeersregels.
Er is een opmerkelijke hiërarchie in de professionele wereld. Office boys krijgen opdrachten zonder een “alsjeblieft” of “dankjewel”, maar dezelfde opdrachtgever zal de CEO aanspreken met “Sir, excuse me to disturb you Sir”.
Enig ecologisch bewustzijn is er niet, dus afval wordt overal – maar dan ook echt OVERAL – simpelweg op of naast de weg gegooid. In België proberen we met 10 miljoen mensen elk stukje afval in de juiste vuilbak te gooien, terwijl er in India 1 miljard mensen hun afval gezamenlijk op straat dumpen. Hallucinant.
Alleszins zijn wij hier het middelpunt van de belangstelling. Er wordt naar ons gestaard, ontelbare keren is gevraagd “Where u from?” of “1 picture please?”. Dit is waarschijnlijk 1 van de mafste aspecten van hier te wonen... Aanpassen aan de sterrenstatus is niet zo evident!
Maar naast deze verschillen op vlak van de mensen, is ook de hele maatschappij - uiteraard - anders. Extremen zijn hier schering en inslag, te zien aan ons eigen appartement. Wij leven in een chique wijk vlakbij High-Tech City (Google complex achter de hoek!), en kijken uit op een sloppenwijk.
Op ongeveer elk kruispunt staan er bedelaars, ook als we ontbijten vlak bij ons kantoor komt er om de paar dagen wel iemand om geld smeken. Onze security man (35 jaar, vrouw en 2 kinderen) heeft onlangs 1,5 euro van mij geleend en zegt nu dat hij het niet meer kan terugbetalen omdat hij echt geen geld heeft... Dat terwijl een middenklasse gezin standaard 1 of meerdere chauffeur(s) en kok(s) heeft.
Het is duidelijk te zien dat dit land wil groeien, een economische grootmacht wil worden, maar zichzelf op dit ogenblik aan het voorbijlopen is om dat te bereiken.
Maar hoe zit dat nu, de “ervaring” - het leven in dit volledig andere land? Wel, veel wordt in een nieuw perspectief gesteld. Zaken die evident zijn in België, zijn dat hier niet. Dat zorgt voor een groter relativeringsvermogen: het kan ook anders, het is niet nuttig je op te sluiten in 1 wereldbeeld en te denken dat dit het einde is. Dat neemt niet weg dat ik mijn wereldbeelden vanuit België steeds mee zal dragen, en waarschijnlijk zelfs “beter” zal vinden, toch werpt het besef dat er iets anders mogelijk is een nieuw licht op een aantal zekerheden.
Ik heb ook beseft dat de wereld zien belangrijk is in het leven. We zijn geboren op een planeet met zoveel diversiteit, natuurlijke schoonheden en indrukwekkende plaatsen... Geniet ervan!
Als conclusie kan ik zeggen dat het voor ons maanden met wisselende emoties waren. Vele fantastische momenten met An, mede-aiesecers of lokale vrienden. Ook prachtige reizen gemaakt en de mogelijkheid gekregen om voor het werk naar een congres in Barcelona te gaan. Winter hebben we niet gehad, enkel permanent goed weer en eigenlijk was ons leven zo goed als zorgeloos…
Anderzijds was er het gemis van familie, vrienden, het dorpsleven, scouts, goede café’s, vlees, een gesprek hebben met iemand die je direct begrijpt, en nog zoveel meer. Het diepe verschil tussen India en België is, zelfs na 5 maanden, nog steeds te zien vanaf het ogenblik dat we het appartement uitwandelen...
Maar goed, met dit blog bericht wou ik voornamelijk even terugkijken op mijn belangrijkste ervaringen. Dit bericht was verre van compleet, het is ook niet gemakkelijk een gevoel van 5 maanden in enkele zinnen samen te vatten... Maar het komt hopelijk in de buurt!
Alleszins wil ik nog even naar de toekomst kijken. Eerst 3 weken reizen in Noord-India (Mumbai- Ahmedabad- Udaipur - Jodhpur - Jaisalmer - Delhi - Agra - Rishikesh - Varanasi - Kalkutta ...), dan tijd nemen om terug aan te passen en iedereen terug te zien en ten slotte op zoek gaan naar werk. Alles is mogelijk als we thuiskomen. Elk werk is mogelijk, elk plan kan worden uitgevoerd, en dat is een leuk gevoel! Maar tot die tijd genieten we nog even verder van ons verblijf hier, en van elkaar...
