Steeds verassend, soms frustrerend, meestal leerrijk.

Drie weken geleden sinds de vorige update, dus dringend tijd om mijn indrukken over India nog eens wereldkundig te maken.

Sinds het vorige bericht heb ik een trip gemaakt naar Bangalore, gewerkt, gefeest, films gekeken, van de zon genoten en gast geweest op 2 (ja, twee!) trouwfeesten.

De trip naar Bangalore, samen met An en 7 andere Aiesecers, was best leuk! Het viel ons op dat die stad properder is dan Hyderabad, men meer rekening houdt met verkeersregels en er over het algemeen meer groen lijkt te zijn. De riksja’s zijn er trouwens zwart i.p.v. geel.
Hyderabad is, in vergelijking met Bangalore, echt een hardcore Indische stad, met alle nadelen vandien. Dat overtuigd ons meer en meer van het idee ‘If you can survive in Hyderabad, you can survive everywhere’ (een mening gedeeld door veel Aiesecers). Om het te schetsen: na een dag onderhandelen met riksja drivers, de drukte en vuiligheid in de straten, de alomtegenwoordige inefficientie en overbodige regeltjes – zijn er momenten dat elke “Babu” (Indisch voor “Dude”, wij gebruiken het als synoniem voor “Indier”) er te veel aan is :-) Maar goed, dat gevoel wisselt af met een zekere liefde voor de stad – laat het ons beschrijven als een haat/liefde verhouding.

Tijdens het verblijf in Bangalore was het “Duwali Festival” in India, wat nogal fanatiek wordt gevierd. Hoe? Door ‘fire crackers’ en vuurwerk te laten ontploffen in het midden van de straat. Levensgevaarlijk en een beetje kinderachtig, plus dat het een hels kabaal maakt, maar best wel grappig en interessant om te zien  - vanop een veilige afstand.

Verder zijn we tijdens een wandeltocht in het park voor de eerste keer aapjes tegengekomen, hebben we een paleis in Engelse stijl bezocht, en binnen geweest in een Hare Krishna tempel. Om daar binnen te mogen moesten we in een lijn gaan staan die ons over meer dan 100 tegels leidde, en op elke tegel moest deze tekst worden gezegd: “Hare Krishna Hare Krishna, Krishna Krishna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama, Rama Rama Hare Hare”. Om het ritme aan te geven schalde de tekst ook voortdurend uit boxen die waren opgehangen. Apart!
An en ik hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een wasplaats te bezoeken naast die tempel, wat heel knap was om zien. Tegen de avond hadden we gehoopt op een feestje, maar blijkbaar sluit elke club of café in Bangalore om 23u. Een fameuze tegenslag : -)

In Hyderabad zelf is er wel gelegenheid tot feesten! Sluitingsuur is tussen 1 en 3, nog steeds vroeg maar beter als niets. Helaas zijn de prijzen in echte clubs nogal gelijk aan Europa – 2 a 3 euro voor een pintje – maar goed, zo is het dan maar.  Zo is er een club in Novotel (niet ver van ons appartement), waar we vrij vlot naartoe kunnen geraken. Overdag is Novotel dan weer de ideale plaats om stiekem binnen te glippen en naast het zwembad te gaan liggen. Zalig! Het weer is trouwens weer zoals toen we aankwamen: tussen de 17 en 30 graden. Daar hoor je ons zeker niet over klagen...

Trouwfeesten zijn hier een “big thing”, en er worden veel mensen uitgenodigd. Daarom waren we er vorige week op twee! Maar pas op, ook dit is niet te vergelijken met Belgie. In principe komt het erop neer dat je de bruid en bruidegom feliciteert en wat rijst op het hoofd strooit (ze zitten op een soort troon), waarna er kan worden gegeten. Dat eten is rechtstaand, met als drank plat water uit plastieken bekertjes.

Op ‘t werk gaat alles zijn gewone gangetje: het is een strijd om een proposal voor een klant geschreven te krijgen, of het gedaan te krijgen dat een gepland telefoongesprek niet wordt vergeten – maar het blijft een boeiende ervaring. De stage van de andere Aiesec intern die in mijn bureau werkte is afgelopen, dus nu is het iets stiller op kantoor. Hopelijk komt er snel vervanging :-)

Naast beschrijving van wat ik hier zoal doe, lijkt het me interessant om ook eens op een rijtje te zetten wat ik hier zoal mis of leuk vind – gewoon om jullie daar een beeld over te geven.

Wat mis ik?
Cultuur. Muziek, toneelstukken, musea, … zijn hier quasi niet te vinden.
Eten. Goed vlees, frituur, broodjes als middageten, … Je beseft pas hoe goed het is, als je het niet meer hebt.
Netheid & rust. Overal ligt afval in de straten, naast de weg is geen voetpad maar een vuile zandberm. Verder is er overal lawaai en drukte, wat een dag in Hyderabad ook bijzonder vermoeiend maakt.
Schilde & familie. Na meer dan anderhalve maand in India besef ik ook hoe leuk het is om in Schilde op café te gaan met vrienden, rond te hangen op de scouts of gewoon dagen door te brengen met familie. Een periode elders, en dingen uit een ander perspectief bekijken, is bijzonder boeiend en nuttig. Maar het doet toch deugd te weten dat er een einde aan komt.

Wat vind ik leuk?
Het weer. Een belg is blij als de zon schijnt, en dat is hier quasi permanent het geval!
De prijzen. Bijna alles is goedkoop, qua kledij bijvoorbeeld zijn het permanent prijzen zoals bij ons in de solden. Fantastisch…
Het netwerk. Zoveel nieuwe mensen leren kennen uit allerlei verschillende landen is fascinerend, elke keer opnieuw.
Hier samen zijn met An. Dat was waarschijnlijk de beste beslissing die we konden maken.

Ten slotte nog even naar de toekomst kijken: binnen 3 weken (17 – 26 december) vieren we kerstmis in Kerala, het meest paradijselijke deel van Zuid-India. Daarnaast hebben we onlangs ook tickets geboekt om in januari (8 – 16 januari) naar Sri Lanka te gaan! Goede vooruitzichten dus :-)

Hou jullie haaks in Belgie, dan doen wij hetzelfde hier!